“Nhemis”
Οι πέντε πολωνοί μουσικοί που απαρτίζουν το εν λόγω συγκρότημα διαχειρίζονται ως θέματα τη θλίψη και το πένθος, ακούγοντας όμως το τέταρτο άλμπουμ τους δεν είναι σίγουρο ότι θα σκεφθείτε απαραιτήτως κάτι τέτοιο. Ακόμη και αν δεν κατέχετε τη μητρική τους γλώσσα στην οποία στιχουργούν, πέρα από την όποια ένταση του ύφους δεν θα διακρίνετε τη συνήθη δυσθυμία. Χρησιμοποιώντας την παλιά μεταλλική ορολογία, η μουσική τους μπορεί να ειπωθεί πως φέρει κάτι από το doom death της δεκαετίας του ’90 στην εκδοχή του ελεγχόμενου sludge. Η ευκρίνεια του ήχου ενισχύει τη μελωδική και ατμοσφαιρική τους πλευρά, το ενίοτε τελετουργικό, σοβαρό ύφος τους δεν έχει αποτυπωθεί με προχειρότητα και αυτό αποτελεί πλεονέκτημα απέναντι στο γεγονός πως από άποψη σύνθεσης δεν πρωτοτυπούν ιδιαιτέρως. Προφανώς διαθέτουν την πείρα να οργανώνουν τις ιδέες τους όπως αυτοί επιθυμούν και, όταν κλείσουν τον κύκλο διάθεσης που τώρα διανύουν, μπορούν να επανέλθουν έξυπνα μελωδικοί. Καλοί.