NICK RUSKELL
“Kerrang! Living Loud: Four Decades on the Frontline of Rock, Metal, Punk, and Alternative Music” (DK)
Η υπόδειξη στο εξώφυλλο πως το παρουσιαζόμενο βιβλίο περιέχει αποκλειστικές συνεντεύξεις δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο από τα παλιά τεύχη του περιοδικού, για τον απλούστατο λόγο πως όλες τους ήταν το αποτέλεσμα μιας κάτι παραπάνω από διεπεραιωτικής υπόθεσης. Οι παλιοί αναγνώστες του περιοδικού το ήξεραν αυτό ή τουλάχιστον αυτό έμαθαν να απαιτούν από άλλους στη συνέχεια της μεταλλικής τους διαπαιδαγώγησης. Σήμερα, η συγκεκριμένη έκδοση μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως ακόμη ένα τεύχος στη μακρά ιστορία της επωνυμίας του εντύπου.
Εσείς ιδίως που κατά τη δεκαετία του ’80 κρατήσατε στα χέρια σας όσο περισσότερα από αυτά μπορούσατε, εξασκώντας παράλληλα τα αγγλικά σας, θα σπεύσετε να ανακαλέσετε πράγματα που επέδρασαν στην ενηλικίωσή σας και να βεβαιωθείτε πως όσα θεωρείτε σημαντικά έχουν εδώ αναφερθεί. Θα διαβάσετε τα πάντα με την ίδια παλιά ταχύτητα που η ανάγκη για ενημέρωση επέβαλλε, θα θυμηθείτε ονόματα δημοσιογράφων και φωτογράφων που αναγράφονταν εκεί αλλά και στα ευχαριστήρια σημειώματα δίσκων.
Προφανώς τότε είχατε συναίσθηση της επιρροής του περιοδικού, τα εξώφυλλά του λειτουργούσαν ως διαφήμιση και όριζαν την προτεραιότητα των αγορών σας. Αρκούσε ένα άρθρο προκειμένου να ξεκινήσετε την αναζήτηση ενός δίσκου, γεγονός που θα σας έφερνε πιο κοντά στα παγκοσμίως τεκταινόμενα και θα κολάκευε τα εφηβικά σας πάθη. Αντιστρόφως, μια μέτρια κριτική μπορούσε να σας αποθαρρύνει αρκετά ώστε για να αποφύγετε να ασχοληθείτε με κάποιο συγκρότημα, ακόμη και όταν οι ικανότητες αυτού είχαν βελτιωθεί αισθητά. Φυσικά, πλέον μπορείτε να αντιληφθείτε το βρετανικό φλέγμα και την ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ των δημοσιογραφούντων, στοιχεία παρεξηγήσιμα από πολλούς, διασήμους και λιγότερο διασήμους. Και αν επιτρέπετε μια παρατήρηση, η μίμηση αυτού του ύφους μπορούσε να αποβεί επικίνδυνη για τους αλλοδαπούς γραφιάδες.
Είναι πολύ πιθανό πως θα βρείτε εξηγήσεις που σας είχαν διαφύγει για ζητήματα που κάποτε συζητήσατε με τη βεβαιότητα που συμπληρώνει κάθε σαθρό αφήγημα αλλά και πικάντικες λεπτομέρειες που μπορούν πλέον με το πέρασμα των χρόνων να δουν το φως της δημοσιότητας. Αυτό πάντως που θα απολαύσετε είναι η ματιά του ιστοριοδίφη που καταγράφει την εξέλιξη πολλών συγκροτημάτων. Καθώς υπήρξατε οπαδοί, μπορείτε να κολακευθείτε για τις επιλογές σας, να θυμηθείτε την πορεία τους προς την καταξίωση. Βεβαίως θα ανακαλέσετε τις εκάστοτε τρέχουσες τάσεις, έστω και αν δυσκολευτήκατε να τις κατανοήσετε.
Το Kerrang! φρόντιζε να κάνει εγκαίρως τις απαραίτητες προσαρμογές. Χωρίς η συντακτική του ομάδα να έχει κακές προθέσεις, κατηγορήθηκε, ιδίως κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, πως αποκόπηκε από το στιβαρό μεταλλικό πλαίσιο που το κατέστησε αναγκαίο και δημοφιλές. Δεν ήταν εντελώς αβάσιμη η μομφή και εν μέρει μπορεί να στοχειοθετηθεί από τους καταλόγους των καλύτερων δίσκων κάθε χρονιάς. Το σίγουρο είναι πως η απόκλιση αυτή άφησε άλλους να καλύψουν τις εξελίξεις σε πεδία των οποίων ως τότε θεωρείτο πως ήταν κατ΄εξοχήν αρμοδιότητα αυτού, πράγμα που ίσως για ένα διάστημα ενόχλησε τους πιστούς αναγνώστες.
Ξέρετε, όμως, πως, ακόμη και αν διακόψατε τη συνδρομή σας, ποτέ δεν χάνατε την ευκαιρία στα πολλά χρόνια που ακολούθησαν να φυλλομετρήσετε όποιο τεύχος έπεφτε στα χέρια σας. Ο λόγος είναι πως ξέρατε ότι το ίδιο έκαναν και οι μουσικοί ήρωές σας. Οι άνθρωποι του περιοδικού έχτιζαν ειλικρινείς σχέσεις με αυτούς, πρόσφεραν καλοπροαίρετα την υποστήριξή τους ακόμη και όταν η καριέρα κάποιων δεν βρισκόταν στο καλύτερο σημείο της. Το προβάδισμα στην ενημέρωση και η εγκυρότητα της πηγής δεν ήταν αποτελέσματα τυπικών δημοσίων σχέσεων, που οι κουρασμένοι από τέτοια μουσικοί είχαν ασκηθεί στο να διακρίνουν γρήγορα. Εδώ χρειαζόταν η πειστική ταύτιση με τους σκοπούς του φιλοξενούμενου καλλιτέχνη, η διαβεβαίωση πως ο τύπος με το μαγνητόφωνό ή τη φωτογραφική μηχανή απέναντί τους ξέρει ότι μπορεί να περιμένει από αυτούς ό,τι καλύτερο.
Ο συγγραφέας της παρουσιαζόμενης μελέτης, Nick Ruskell, ίσως είναι λίγο μικρότερος από σας στην ηλικία, γνωρίζει όμως τη θέση του εντύπου στην αγγλική και διεθνή σκηνή. Αυτό που κάποτε ήταν διακαής του πόθος έγινε τιμητική επαγγελματική θέση και εκ των ένδον πια προσφέρει κάτι που σεβαστικά αξίζει να μελετήσετε.